Kartončić

Onaj kartončić, koji je postojao u svakom starom kuhinjskom kredencu, pričvršćen puntinama, zalijepljen selotejpom, koji je služio tome da se vrata na kredencu sama ne otvaraju, ona kocka šećera između ženskog palca, kažiprsta i srednjaka, uronjena u fildžan, ali tako da se smeđa tek uspinje uz bijelu, i vrijeme kojim se Kieślowski bavi u svom filmu, potrebno da smeđa sasvim proguta bijelu i da se kocka šećera saspe u kavi, šutnja koja prati ovaj proces, kao i sve riječi izgovorene tokom njega, škripanje parketa pod koracima njegovih stopala u čarapama, glas koji mu govori da navuče te vražje papuče, drvena gljiva u njezinoj lijevoj ruci, naočale na pola nosa, duboki uzdah pred krpljenje čarape koja se prošupljila jer je on u njoj hodao bos po parketu, a onda opet onaj kartončić, pričvršćen dvjema puntinama, koji služi tome da se vrata na kredencu sama ne otvaraju, jer on iz kredenca vadi lončić za vodu, kojim će zaliti cvijeće na prozorima, i tako je odobrovoljiti, život je rastajanje sa svim tim.

Miljenko Jergović 27. 07. 2020.