Drukčija biologija

                                                    Miljenku Jergoviću

Bijaše i to vrijeme kada si živio i nisi zapisivao ništa,
ali pomišljaš da tad si, zapravo, samo punio skladišta,

pripremajući se za ono za šta nisi ni slutio da si rođen,
i sada, odavno, tumaraš njima, naumom tajnim vođen

Malo je trajalo, dvaput kraće no što u podrum zalaziš,
vazda nanovo začuđen nad svime što u njemu nalaziš,

pa iznosiš na vidjelo, pretražujući pri slaboj svjetlosti,
gdje svaki objekat u času zadobiva auru čiste svetosti

Ni snage te ne izdaju, štaviše: one zapanjujuće bujaju,
same se iz sebe zanavljaju, trošenjem se u sebi čuvaju

Zadato je da nepregledan arhiv katalogiziraš i popišeš,
stvarčicu svaku da klasificiraš i njenu svrhu da opišeš,

a neprestano se razmnažaju one, uvijek se iznova roje,
kad se uznadaš leptire da si raspeo, u hipu se razdvoje,

razdijele se na ono što vidiš, i što u njima jedino slutiš
Opservacija je ova trajna, nikad nećeš uzmoći da šutiš,

raspoznat ćeš ono što jasno dospijeva do tvoje svijesti,
i modifikovati vlastite receptore za mistične obavijesti

Do kraja ćeš ostati uronjen u ovu ponornu arheologiju,
stvarajući opsežni pledoaje za jednu drukčiju biologiju