Skender

Za otprilike dva i po mjeseca navršiće se sto deset godina od rođenja Skendera Kulenovića. Eto prilike da književna javnost skrene pažnju na njegovo djelo, prvenstveno na sonet kome je on udahnuo dušu i doveo ga do savršenstva.

Svake godine, u drugoj polovini septembra, na Mrakovici, jednom od vrhova Kozare, u okviru tradicionalnih Književnih susreta na Kozari, koji traju već decenijama, okupljaju se književnici i stotine ljubitelja poezije, da odaju počast Skenderu i Poeziji. Tom prilikom dobitnik Nagrade „Skender Kulenović“, priznanja kojim je krunisano djelo mnogih poznatih pisaca s bivšeg jugoslovenskog područja, zatim predstavnici organizarora Susreta i književnici učesnici, uz prigodnu riječ, polažu vijence pred bistu pjesnika čija pjesma i danas zvonko odjekuje kozarskim visovima i mnogo, mnogo dalje.

Tako je bilo i 2011. godine, kada je načinjen ovaj snimak.

 

SKENDER U SONETU 

Visok poput bora na kozarskom visu,
na Paležu Skender i sad stamen stoji,
godine mu ništa oduzele nisu,
on i gorski izvor bliski su i svoji. 

Mrakovicom sadi Ocvale primule,
srcem zagrijava tri ljute mećave,
sam sebe utkiva u Gromovo đule.
da rasprsom grla razdanjuje trave

Na Kozari Skender, sonetom ogrnut,
strnjiku riječi u stihove niže,
sije sjeme nade i u svakom zrnu

prepoznaje ono što duši je bliže.
Kozarska prisoja, plećine i brine
zapljuskuje rimom srca i vedrine.

Ranko Pavlović 14. 06. 2020.