Majstori i majstorije/6

POTKIVAČ

Dosadilo mu da potkiva konje, magarce, mazge i mule, plašio se da na potkovicama koje im je prikivao na kopita i njegov život raznose prašnjavim drumovima i vrletnim puteljcima kroz šimski gustiš, pa se manuo posla koji je naslijedio od oca, očevog oca i oca očevog oca.

Od tada je povazdan sjedio ispred potkivačnice po kojoj se već počela hvatati paučina. Kada bi vidio nekoga da mu prilazi vodeći konja za ular, pokazivao je rukom da ga zaobiđe u širokom luku.

Sjedio i razmišljao.

Onda potkivaču jednom pade na um misao da bi bilo dobro da potkovicom zaštiti tabane sreće, ako jednom i ona slučajno naiđe kraj njegove potkivačnice.

Ko zna kada će ona naići? Do tada bi njegova misao o potkivanju sreće mogla da se izgubi u prašini, ili da zagazi u drač, pa da tamo njena osjetljiva stopala ostanu na oštricama trnja.

Uplašen, brzo skoči, odreza komadić nebeskog plavetnila i poče da potkiva svoju misao.

Ranko Pavlović 29. 12. 2017.