s tolstojem, među drvećem

u tvoju pjesmu ugrađeni su životi ljudi, njihove smrti, leševi, brojni, bezbrojni, uredno poslagani kao cjepanice, i duh koji se kao dim, gust i podmukao, pomalja iz tek zapaljene vatre i kruži oko prekinutih života.

u tvoju kuću ugrađeni su životi stabala, njihove smrti koje hraniš smrtima novim, leševima, brojnim, bezbrojnim, nadajući se da i drva imaju dušu, i svoj drveni raj u koji bi ih mogao ispratiti, možda s tolstojem, tamo gdje sočno se lišće radosno i mirno sašaptavalo na vršikama, a grane živih stabala polagano i veličanstveno stale su se micati nad mokrim palim drvetom

Hrvoje Jurić 16. 01. 2024.