prelazak mosta u ce molu

na bis
dva puta vlakom preko save
u rano jutro
odjednom ju osjetiš
tu prazninu između mosta i rijeke
nema više zemljanog nasipa ispod tebe
prošao si liniju obrane od poplave
u slobodnom padu
mašeš rukama
kao ludi kondukter
koji drvenim štapićem zapisuje svoje snove
u praznom kupeu
u dvočetvrtinskom taktu
ove 200 tonske čelične kompozicije
u čijoj sredini
lupaju tanjuri mađarskog vagon-restorana
a na njenom kraju
crvena ručna kočnica umjesto triangla
(čija se zloupotreba najstrože kažnjava)
i ove dvostruke zagrade kao dvije činele
neodređene visine tona
kao i zelena boja ovoga mosta

a dolje u publici
ispod tebe
ogledalo
koje okomito na tvoj smjer kretanja teče

Antonio Grgić 17. 12. 2013.